Ciśnienie tętnicze, to siła nacisku wywierana na ściany tętnic przez płynącą krew. Waha się ono pomiędzy dwoma wartościami: najwyższą – ciśnieniem skurczowym oraz najniższą – ciśnieniem rozkurczowym. Związane są one ściśle z fazami cyklu pracy serca. Podczas wyrzutu krwi z lewej komory ciśnienie ma wartość maksymalną, zaś minimalna występuje pomiędzy następującymi po sobie wyrzutami porcji krwi. Jest to łatwy w ocenie parametr, który stanowi wskaźnik prawidłowego funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego. O prawidłowym ciśnieniu mówimy, gdy wynosi ono poniżej 135/85 mm Hg.

Pomiar ciśnienia tętniczego krwi wykonuje się w cichym i ciepłym pomieszczeniu. Przed badaniem należy odpocząć przez kilka minut w pozycji siedzącej lub leżącej. Zaleca się wykonanie dwóch pomiarów w odstępie około minuty i sprawdzenie, czy wyniki są do siebie zbliżone. Jeśli tak, to można uznać je za wiarygodne. Ramię, na którym dokonujemy pomiaru musi znajdować się na poziomie serca, ręka powinna być podparta, a mięśnie rozluźnione. Odpowiednio dobrany mankiet owija się dookoła ramienia tak, aby jego dolna krawędź znajdowała się około 3 cm powyżej zgięcia łokciowego. Podczas badania nie można rozmawiać ani krzyżować nóg. Stopy muszą być oparte na podłożu.

Na wynik pomiaru może wpływać wiele czynników, m.in. stres, ból, alkohol, gorączka, pora dnia, przyjmowane leki oraz choroby towarzyszące. Nie powinno się wykonywać badania bezpośrednio po posiłku, wysiłku czy paleniu papierosów.

Regularna kontrola ciśnienia tętniczego umożliwia szybkie zdiagnozowanie nadciśnienia, a także ocenę efektów leczenia tej choroby. Daje ona również możliwość oceny całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego.